Για πόσο ακόμα θα ισοφαρίζω με λόγια
την ενέργεια ενός φιλιού.
Θα παραθέτω όρια και λογικές
μπροστά στην άπειρη ομορφιά σου.
Θα πατώ στη γη ενώ στα μάτια σου διακρίνω
τον πιο γαλάζιο ουρανό.
Θα αρνούμαι την αιωνιότητα ενός αγγίγματος
στα άχαρα λεπτά του αποχωρισμού.
Για πόσο ακόμα;
Τώρα εσύ εκεί χωρίς να μάθεις.
Εγώ εδώ χωρίς να τολμήσω.
Με τις γνώριμες σκέψεις στο μυαλό.
Τον μόνιμο κόμπο στο στομάχι.
Την ίδια γεύση στα χείλη.
Τα στεγνά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου